شعر: ارزش و باورها...

آن‌چه از ارزش که انسان ساخته      /*/       باورِ خود را به آن‌ها باخته

کوچَک‌اش دانَم، از آن‌جا بي‌گمان   /*/      هَست  والاتَر  ولي،    نشناخته

از مجموعه اشعار محمد رضا محسنی حقیقی، ص 115

شعر دوبیتی: تیر زمانه

شگفتا از تو اي تير زمانه  /*/  که جان عاشقان کردي نشانه

همه بي‌دادها زیر سر توست  /*/   کمانِ ابرويِ دل‌بر بهانه

شعر پل دیدار (غزل رضا محسنی)

ز شعرم مي‌زنم پُل تا به ديدار

فراسوي جهان، در وَهم، پندار

يکايک واژه‌هاي چامه‌هايم

به سوي‌ات مي‌کند اين راه هموار

غزل‌هايم همه بوي تو دارند

تويي دشت پُر از گل، بي خَس و خار

در آن‌جا شادمان دور از هياهو

به درگاه‌ات بيايم مهربان‌يار

من‌ام مدهوش این رویای زیبا

به خوابی بی‌نهایت، گرچه بیدار

گمان‌ات آشنای آریایی؟

خيال‌ات آشناتر هست صدبار

از مجموعه شعر محمد رضا محسنی، ص 61: http://www.rezamohseni.ir/?page_id=94

تخریب زیست‌بوم و ویرانی محیط زیست!

دلِ پاکِ زمين تنگ است اي دوست /*/ ز جان‌دارِ دوپايي که سخن‌گوست

به روزِ کوه و دشت و جنگل و آب /*/ چه آوردي، ببين اي خفته در خواب!

چه خودخواهانه انسان بر دَد و دام /*/ بتازد تا دمي يابد از آن کام

به آتش، زيست‌بوم بَس گرامي /*/ به ناداني بسوزيم و به خامي

گرامي گر نداري زيست‌گاه‌ات /*/ تَبَه گردي تو در پايان راه‌ات

به ياد کودک‌ات در زادروزش /*/ درختي برنشان در يادبودش

از او اين يادگاري تا هميشه /*/ بماند چون کُند در خاک ريشه

اگر خواهي ز پيوستن نشانه /*/ نهالي برنشان با اين بهانه

به يادِ يار و پيمان، دست-در-دست /*/ بکاريد و شويد از عشق سرمست

اميدم اين بُوَد کين راه و اندرز  /*/ شود آيين انسانيِ بي‌مرز

از مجموعه اشعار محمد رضا محسنی، ص 75

شعر (غزل) بانگ شباهنگ

يک‌دَم نَشَوَد چهره‌ام آژَنگ /*/ زين راه پُر از ريگ و پُر از سنگ

فرمان چو دهي سخت در اين رَه /*/ با ريمَن و پَتيارِه کُنَم جنگ

با بودن‌ات اين خانه چو پَرديس  /*/ بي بودن‌ات اما شده بي‌رنگ

گر نام و نشان‌ام بِبَرَد عشق  /*/ تَن دَر بدهم شاد بدين ننگ

نيکو نَبُوَد بين من و تو /*/ رفتار فريبنده و نيرنگ

برخيز و بيا کز غم دوریت  /*/ گرديده دل‌ام هم‌چو لب‌ات تنگ

نوميد نشو آريه‌وُش تا /*/ آن‌دَم که رسد بانگِ شباهنگ